Bierzmowanie: Cel osiągnięty czy początek drogi? Porównanie postaw
Bierzmowanie, sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, to dla wielu młodych ludzi ważny moment w życiu. Przyjęcie darów Ducha Świętego – mądrości, rozumu, rady, męstwa, umiejętności, pobożności i bojaźni Bożej – ma wzmocnić ich wiarę i uzdolnić do świadomego życia Ewangelią. Jednak, jakże różne mogą być postawy po tym sakramencie! Dla jednych, bierzmowanie staje się punktem docelowym, zwieńczeniem pewnego etapu religijnej edukacji i… końcem zaangażowania. Dla innych, to dopiero początek fascynującej podróży w głąb wiary, pełnej odkryć i bliskości z Bogiem. Przyjrzyjmy się bliżej tym dwóm diametralnie różnym podejściom.
Odfajkowane Bierzmowanie: Spełniony Obowiązek i Duchowa Stagnacja
Postawa odfajkowanego bierzmowania charakteryzuje się traktowaniem tego sakramentu jako pewnego rodzaju obowiązku, który trzeba wypełnić. Motywacją często jest presja otoczenia – rodziny, szkoły, rówieśników – a nie wewnętrzne przekonanie i pragnienie pogłębienia relacji z Bogiem. Po przyjęciu bierzmowania, młody człowiek, z ulgą, często rezygnuje z regularnego uczestnictwa w Mszy Świętej, z katechezy, z modlitwy. Życie religijne sprowadza się do minimum, ogranicza do świąt i uroczystości rodzinnych.
Konsekwencje takiego podejścia są poważne. Duchowa stagnacja prowadzi do osłabienia wiary, a nawet do jej utraty. Bez regularnego karmienia duchowego, wiara usycha, staje się pustą formalnością. Bez osobistej relacji z Bogiem, młody człowiek traci kompas moralny, staje się podatny na wpływy świata, który często oferuje wartości sprzeczne z Ewangelią. Zaczyna się od drobnych kompromisów, a kończy na całkowitym oddaleniu się od Kościoła i wartości chrześcijańskich.
Bierzmowanie jako Początek Drogi: Dynamiczny Rozwój Wiary
Zupełnie inaczej wygląda sytuacja, gdy młody człowiek traktuje bierzmowanie jako początek drogi, jako moment, w którym Duch Święty obdarza go szczególnymi darami, aby mógł świadomie i aktywnie żyć swoją wiarą. W takim przypadku, bierzmowanie staje się impulsem do dalszego pogłębiania wiedzy religijnej, do modlitwy, do zaangażowania w życie Kościoła. Osoba taka szuka okazji do dzielenia się wiarą z innymi, do świadczenia o Chrystusie w swoim środowisku.
Ten dynamiczny rozwój wiary przekłada się na konkretne owoce w życiu codziennym. Młody człowiek staje się bardziej odpowiedzialny, wrażliwy na potrzeby innych, uczciwy i sprawiedliwy. Jego decyzje są podejmowane w oparciu o wartości ewangeliczne, a jego postępowanie staje się świadectwem wiary. Nie jest idealny, popełnia błędy, ale zawsze stara się poprawiać i dążyć do świętości. Bierzmowanie staje się dla niego nie tylko wspomnieniem, ale żywym doświadczeniem obecności Ducha Świętego w jego życiu.
Konsekwencje dla Relacji z Bogiem: Powierzchowność vs. Intymność
Dla osoby, która odfajkowała bierzmowanie, relacja z Bogiem często pozostaje powierzchowna i formalna. Modlitwa jest odmawiana bez przekonania, a uczestnictwo w Mszy Świętej traktowane jako uciążliwy obowiązek. Bóg staje się kimś odległym, obcym, kimś, do kogo zwracamy się tylko w sytuacjach kryzysowych. Brak intymności w relacji z Bogiem sprawia, że osoba taka nie doświadcza Jego miłości, Jego pocieszenia, Jego prowadzenia.
Natomiast dla osoby, która traktuje bierzmowanie jako początek drogi, relacja z Bogiem staje się intymna i osobista. Modlitwa jest rozmową z przyjacielem, a uczestnictwo w Mszy Świętej spotkaniem z Ukochanym. Bóg jest obecny w każdym aspekcie życia, jest przewodnikiem, pocieszycielem, źródłem siły i nadziei. Osoba taka doświadcza Jego miłości i czuje się przez Niego kochana, akceptowana i prowadzona.
Wpływ na Codzienne Decyzje i Postępowanie
Różnica w postawach po bierzmowaniu ma ogromny wpływ na codzienne decyzje i postępowanie. Osoba, która odfajkowała bierzmowanie, często kieruje się w życiu wyłącznie własnymi pragnieniami i ambicjami, ignorując zasady moralne i etyczne. Jej postępowanie jest często egoistyczne i krótkowzroczne, a relacje z innymi ludźmi powierzchowne i instrumentalne.
Z kolei osoba, która traktuje bierzmowanie jako początek drogi, stara się żyć zgodnie z wartościami ewangelicznymi, kierując się miłością, prawdą i sprawiedliwością. Jej decyzje są podejmowane w oparciu o rozeznanie duchowe, a jej postępowanie jest świadectwem wiary. Relacje z innymi ludźmi są głębokie i autentyczne, oparte na wzajemnym szacunku i zrozumieniu. Taka osoba stara się być dobrym przykładem dla innych i wnosić dobro w swoje otoczenie. Nie chodzi o bycie perfekcyjnym, ale o ciągłe dążenie do lepszej wersji siebie, inspirowanej nauką Jezusa i mocą Ducha Świętego.
Jak Unikać Duchowej Stagnacji? Praktyczne Wskazówki
Aby uniknąć duchowej stagnacji po bierzmowaniu i pielęgnować otrzymane dary Ducha Świętego, warto pamiętać o kilku prostych, ale skutecznych zasadach. Przede wszystkim, należy regularnie uczestniczyć w Mszy Świętej i przyjmować sakramenty. To najważniejsze źródło łaski Bożej i pokarm dla duszy. Po drugie, warto znaleźć czas na codzienną modlitwę, zarówno osobistą, jak i wspólnotową. Modlitwa pozwala nam zbliżyć się do Boga i usłyszeć Jego głos. Po trzecie, należy regularnie czytać Pismo Święte i poznawać nauczanie Kościoła. To pomoże nam pogłębić naszą wiedzę religijną i zrozumieć sens naszej wiary. Po czwarte, warto zaangażować się w życie Kościoła, uczestnicząc w różnych grupach i wspólnotach. To pozwoli nam poczuć się częścią większej rodziny i otrzymać wsparcie od innych wierzących. Wreszcie, po piąte, należy szukać okazji do dzielenia się wiarą z innymi i świadczenia o Chrystusie w swoim środowisku. To pomoże nam umocnić naszą wiarę i uczynić ją bardziej żywą i autentyczną.
Dlatego, bierzmowanie to nie meta, a start w maratonie. To chwila, kiedy otrzymujemy wszystko, co potrzebne, by dobiec do celu – Królestwa Niebieskiego. Kluczowe jest jednak to, by nie zatrzymać się po przekroczeniu linii startu, ale zacząć biec i nieustannie wzrastać w wierze. To od nas zależy, czy bierzmowanie stanie się punktem zwrotnym w naszym życiu, czy tylko kolejnym wydarzeniem w kalendarzu.
